Όλοι μοιάζουμε με έναν ηθοποιό

Η Δ. μοιάζει με ηθοποιό που βγήκε από ταινία του Αλμοδόβαρ, για την ακρίβεια μοιάζει με τη Ρόσι δε Πάλμα, στο ομορφότερο θα πρέπει να ομολογήσω. Κοντεύει τα σαράντα, έχει δύο κόρες κι ένα σύζυγο που την αγαπά. Τις τελευταίες μέρες η Δ. είναι τσακωμένη με τη μητέρα της και τη μικρότερη αδελφή της. Σε κυριακάτικο τραπέζι όπου συναντιέται όλη η οικογένεια, η Δ. και ο Χ., ο άντρας της, είναι πολύ ψυχροί με όλους τους υπόλοιπους. Την ώρα που φεύγει, αγκαλιάζει τη μητέρα της και ξεσπάει σε γοερά κλάματα. Και η μητέρα δακρύζει, αλλά το πρόσωπο της Δ. είναι κυριολεκτικά λουσμένο στα δάκρυα. Στην πραγματικότητα, η Δ. πιστεύει πως η μητέρα της δεν την αγαπάει. Δεν έχει δίκιο, ωστόσο στο σπίτι της μητέρας υπάρχουν σε εμφανείς θέσεις φωτογραφίες των τριών άλλων παιδιών της οικογένειας, δεν υπάρχει όμως ούτε μία φωτογραφία της Δ.
Τη βασανίζει πάντοτε αυτή η αίσθηση, πως η μητέρα της δεν την αγαπά. Ζηλεύει τα αδέλφια της. Στη δουλειά της πολύ συχνά αισθάνεται αδικημένη. Ζηλεύει τον άντρα της• παρ’ όλο που εκείνος τη λατρεύει, εκείνη υποπτεύεται συχνά πως στη ζωή του υπάρχει άλλη γυναίκα. Τους τελευταίους μήνες η Δ. έχει μια εξωσυζυγική σχέση. Ο εραστής της είναι πιο άσχημος και πιο ασήμαντος από τον άντρα της• εκείνη του προσφέρει τα πάντα, σαν να θέλει έτσι να διορθώσει μια αδικία, που στην πραγματικότητα πιστεύει πως την έχει υποστεί η ίδια. Αυτή η σχέση τη συγκινεί πολύ.